Οι παγίδες του ΝΑΤΟ

[Και να μπλοφάρουν πάλι οι Τούρκοι, κανείς δεν πρέπει να εφησυχάζει.]

     Ηδη από την δεκαετία του `80 όλοι οι αξιωματικοί των ενόπλων δυνάμεων ήσαν ποτισμένοι με το καταστροφικό (ΝΑΤΟικής υπόδειξης) δόγμα του πολέμου των τριών ημερών. [Κανένας δεν το ονομάζει έτσι βέβαια και κανένας δεν παραδέχεται επίσημα, ότι υπάρχει.] Με την πάροδο του χρόνου το επικίνδυνο αυτό δόγμα έγινε ο αποκλειστικός κανόνας του αμυντικού μας σχεδιασμού. Όχι μόνο απεμπολούμε τις τεράστιες δυνατότητες του Ελληνικού ανάγλυφου για διαδοχικές γραμμές άμυνας σε βάθος, που μπορούν να εξουθενώσουν τον εχθρό, να τον απομακρύνουν από τις βάσεις ανεφοδιασμού του και να τον καταστήσουν ευάλωτο στην αντεπίθεση μας, αλλά θυσιάζουμε τα περισσότερα σημαντικά όπλα και τους καλύτερους στρατιώτες μας σε τρείς ημέρες.

     Ετσι άοπλοι και σμπαραλιασμένοι θα προσέλθουμε ικέτες στους Αμερικάνους να μπουν ως ειρηνευτική δύναμη ανάμεσα σε εμάς και τους Τούρκους. Μόνο που ότι θα έχουμε χάσει αυτές τις τρεις ημέρες, το χάνουμε οριστικά, όπως έγινε και στην Κύπρο.

     Ακριβώς αυτό το φόβητρο χρησιμοποιήθηκε, για να πέσουμε στην παγίδα αυτού του δόγματος. Ότι δεν πρέπει να χάσουμε μέτρο, μέχρι να αναλάβουν οι σερίφηδες. Για να μην παρεξηγηθώ· στα νησιά δεν μπορεί να γίνει άμυνα σε βάθος. Εκεί όντως θα πρέπει να μην τους αφήσουμε να αποβιβαστούν, γιατί όπου φτιάξουν προγεφύρωμα, πολύ δύσκολα θα τους ξαναρίξουμε στην θάλασσα. Συνεπώς εκεί πρέπει να πολλαπλασιάσουμε τα όπλα μας (και τις δυνάμεις μας). [Βέβαια και να αναλώσουμε τις δυνάμεις μας, για να κρατήσουμε και το μικρότερο νησί, είναι λάθος, που οφείλεται στο επικρατούν δόγμα.]

     Αναμφίβολα ούτε το φυσικό εμπόδιο του Εβρου θα αφήσουμε έτσι εύκολα και ίσως δεν χρειαστεί να το εγκαταλείψουμε καθόλου. Ισως η αντεπίθεση μας να ξεκινήσει από εκεί, χωρίς να έχουμε υποχωρήσει ούτε μέτρο. Όμως δεν υπάρχει καμία εγγύηση, ότι δεν θα σπάσει πουθενά το μέτωπο.

     Κάποιοι θεωρούν ως «εγγύηση» την δυνατότητα της καταστροφής των γεφυρών του Βοσπόρου. Αυτήν την δυνατότητα δεν την έχουμε στο τσεπάκι μας και αν αναλώσουμε τις σημαντικότερες αεροπορικές και πυραυλικές μας δυνάμεις για έναν τέτοιο στόχο, κινδυνεύουμε να βρεθούμε χωρίς αεροπορία σε λίγες ημέρες, γιατί τα αεροπλάνα μας δεν θα μονομαχήσουν απλά με τα Τουρκικά, αλλά θα βάλλονται και με κάθε λογής αντιαεροπορικό όπλο. Και αν ακόμα τα καταφέρουμε με τεράστιες θυσίες, εκείνοι θα συνεχίσουν να μεταφέρουν στρατό και όπλα με πλοία και πλοιάρια, που διασχίζουν το στενό σε ελάχιστο χρόνο. [Εχουν και το τούνελ, που είναι πολύ δύσκολος στόχος.] Επιπλέον μπορούν να μεταφέρουν μεγάλες δυνάμεις πριν μας επιτεθούν. Ποιος θα τους εμποδίσει; Τα παχιά τα λόγια μας, ή οι «συμμαχίες» μας;

     Εκτιμώ, ότι η Τουρκία θα προτιμήσει να θυσιάσει την αεροπορία της, προκειμένου να εξουδετερωθεί και η δική μας και γιατί για εμάς είναι το βασικότερο όπλο και γιατί αν αδειάσουν οι ουρανοί από αεροπλάνα, θα μπορούν να κυριαρχήσουν και εκεί με τα παιχνιδάκια τους, τα drones, που μπορούν να παράγουν μαζικά. [Οσο για τα «πλάνα αναπλήρωσης», είναι όνειρα θερινής νυκτός, γιατί οι «σύμμαχοι» θα κάνουν εμπάργκο όπλων και στους δύο αντιμαχόμενους. Και αυτό είναι η καλύτερη για εμάς περίπτωση, γιατί στον Αττίλα εμπάργκο έφαγε μόνο η Κύπρος. Η Τουρκία συνέχισε να παίρνει στρατιωτική βοήθεια σε αναλογία 10 προς 7 για την Ελλάδα και 0 για την Κύπρο, στην οποία απαγόρευσαν να αγοράζει σημαντικά όπλα από οποιονδήποτε!!!!!!!!!! Επιπλέον η Τουρκία θα εφοδιάζεται από την Ρωσία.]

     Εχοντας χάσει σε λίγες ημέρες τα περισσότερα βαριά όπλα και τους καλύτερους μαχητές, έστω κι αν οι Τούρκοι έχουν θυσιάσει πολύ περισσότερα, θα βρεθούμε σε απελπιστική θέση και η «ειρηνευτική προσφορά» των «συμμάχων» μας θα γίνει μονόδρομος, με ότι σημαίνει αυτό σε απώλειες εθνικής κυριαρχίας.

     Το «δεν αφήνουμε ούτε ένα μέτρο στον εχθρό» ακούγεται πολύ πατριωτικό, αλλά είναι η μεγάλη παγίδα των «φίλων μας», για να καταστρέψουν και τον στρατό και το φρόνημα μας. Ξέρω, ότι οι πουλημένοι ηγέτες και οι πολυάριθμοι ανόητοι παπαγάλοι τους θα με χαρακτηρίσουν μιλιταριστή, αλλά το δόγμα μας έπρεπε να είναι «πόλεμος μέχρι τελικής νίκης». Τι σημαίνει αυτό; Δεν έχει σημασία να χάσουμε προσωρινά εδάφη, γιατί δεν διανοούμαστε λήξη των εχθροπραξιών πριν ηττηθεί ολοκληρωτικά η Τουρκία και χάσει οριστικά τα στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων, δηλαδή το 99,9% της στρατηγικής της αξίας. [Σε αυτήν την περίπτωση θα διαλυθεί εντελώς, γιατί θα χάσει το Κουρδιστάν, το Χατάι από τους Σύρους και πιθανόν αρκετά περισσότερα από τους κρυπτοχριστιανούς, Αλεβίτες κ.α..]

     Το (προς το παρόν άλυτο) πρόβλημα σε αυτήν την προοπτική είναι τα 50 πυρηνικά όπλα στα Αδανα, που μπορούν πολύ εύκολα να υφαρπάξουν οι Τούρκοι. Η «λύση» των Αμερικάνων είναι να προσπαθήσουν να καταστρέψουν κάποια ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά συστήματα και αν δεν τα καταφέρουν, να βομβαρδίσουν με πυρηνικά την βάση (μαζί με το Αμερικάνικο προσωπικό της)!!!!!!!!! Θα το έκαναν ποτέ αυτό, για να πάρει η Ελλάδα τα στενά; Προφανώς όχι και προφανώς δεν θα χρησιμοποιήσουν τις βάσεις τους στην Ελλάδα εναντίον των Τούρκων σε καμία φάση των συγκρούσεων, ακριβώς γιατί μόνοι τους έκαναν και διατηρούν την Τουρκία πυρηνική δύναμη.

     Μπορούν βέβαια να το κάνουν οι Ρώσοι, αλλά αυτό θα σήμαινε παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο και δεν θα τον ξεκινήσουν για χάρη ενός δηλωμένου εχθρού, όσο ψεύτικος φίλος κι αν είναι η Τουρκία.

     Υπάρχει και δεύτερο (επίσης άλυτο προς το παρόν) πρόβλημα. Η στάση των βορείων γειτόνων. Η Βουλγαρία μόνο σταθερά φιλελληνική δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και το δέλεαρ της εξόδου στο Αιγαίο είναι πολύ γαργαλιστικό. [Επίσης είναι πολύ γαργαλιστικό για την Τουρκία να αρπάξει την Δυτική Θράκη και τμήμα της ανατολικής Μακεδονίας και στην συνέχεια να μην συνορεύει με την Ελλάδα, αλλά με την Βουλγαρία, την οποία εύκολα θα εντάξει στην σφαίρα επιρροής της, αφού θα έχει μεταβληθεί σε τυχοδιωκτικό κράτος και δεν θα έχει άλλη επιλογή, ενώ τα Σκόπια είναι ούτως ή άλλως τυχοδιωκτικό κράτος.]

     Χάρη στην ψευτοπατριωτική βλακεία μας και την νεοπλουτίστικη αλαζονεία μας το `90 χάσαμε την τελευταία ευκαιρία να αποκτήσουμε αδελφικές σχέσεις με τους Αλβανούς (όπως είχαμε μέχρι την Τουρκική κατάκτηση και τον εξισλαμισμό). Ποιος θα είχε ωφεληθεί περισσότερο από τους Βορειοηπειρώτες από μία τέτοια σχέση; Και ποιος πληρώνει περισσότερο από τους ομογενείς μας αυτήν την βλακεία; Οι πουλημένες κυβερνήσεις και ο τυφλωμένος λαός κατάφεραν να κάνουν τα πρώτα ξαδέλφια μας φανατικούς εχθρούς στην αγκαλιά της Τουρκίας.

     Μπορούσαμε να ικανοποιήσουμε και τους Αλβανούς και τους Σέρβους και τους Βούλγαρους και να τσιμπήσουμε το Μοναστήρι και την Γευγελή και να έχουμε στα βόρεια μας τρεις δυνατούς και πιστούς σύμμαχους, μαζί με τους οποίους θα καταφέρναμε να απεγκλωβιστούμε από το νταβατζηλίκι των ισχυρών.

     Δεν είναι του παρόντος να (ξανα)αναλύσω την μεγάλη ευκαιρία που χάσαμε την δεκαετία του `90 να ενώσουμε γύρω μας τα Βαλκανικά έθνη στην βάση της ισοτιμίας. Φερθήκαμε, όπως μας φέρονται οι Γερμανοί και οι Αμερικάνοι, χωρίς καν να έχουμε ανάλογη δύναμη επιβολής και τάχιστα η «διείσδυση» πήρε αντίστροφα χαρακτηριστικά. Το θέμα είναι, ότι τώρα μόνο ήσυχοι δεν μπορούμε να είμαστε για τα βόρεια σύνορα.

     Αυτά και πολλά άλλα καθιστούν προβληματικό το δόγμα που προτείνω και ρεαλιστική την υποταγή στα ΝΑΤΟικά αφεντικά. Αυτά τα αφεντικά και οι ντόπιοι λακέδες τους κατέστησαν σχεδόν αδύνατη την ανεξάρτητη και αξιοπρεπή εθνική πορεία, αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε το «αδύνατο». Βέβαια δεν κινδυνεύουμε να χάσουμε την Μακεδονία και την Θράκη τώρα, εάν ακολουθήσουμε το ΝΑΤΟικό δόγμα. Η χασούρα σε εδάφη και θαλάσσια κυριαρχικά δικαιώματα θα είναι σχετικά περιορισμένη, αλλά θα πονέσει πολύ, γιατί αν προηγηθεί της συνθηκολόγησης πόλεμος θα θρηνήσουμε εκατόμβες ανθρώπων και είτε προηγηθεί (πόλεμος) είτε όχι, θα «κερδίσουμε» τον οριστικό ενταφιασμό κάθε ίχνους ανεξαρτησίας και εθνικής αξιοπρέπειας.

     Πολλοί βέβαια έχουν συνηθίσει στην ξεφτίλα και δεν την θεωρούν μεγάλο πλήγμα, αλλά αυτό στο (όχι μακρινό) μέλλον θα μετουσιωθεί σε νέες μεγάλες εδαφικές απώλειες, γιατί τέτοια παρακμή μόνο εκεί μπορεί να οδηγήσει.

…

     Οι δύο λύσεις που προτείνω, φαίνονται διαμετρικά αντίθετες, αλλά και οι δύο είναι πολύ καλύτερες από τον πόλεμο των τριών ημερών.

     1) Πόλεμος μέχρι την τελική νίκη. Είναι η λύση που προτιμώ, γιατί πιστεύω ότι είναι προτιμότερο να λύσουμε τώρα δια παντός τις διαφορές μας, καθώς ακόμα και οι τεράστιες θυσίες που απαιτούνται γι αυτό, είναι μικρότερες από τις απώλειες της συντριβής, που θα ακολουθήσει σε λίγα χρόνια. Αυτό σημαίνει α) σχέδιο εκκένωσης του άμαχου πληθυσμού από όλες τις παραμεθόριες περιοχές (συμπεριλαμβανομένων και των περισσότερων νησιών) β) σχέδιο απομόνωσης και απομάκρυνσης όλων των ξένων (πλην όσων μπορούμε να εμπιστευθούμε) γ) σχέδιο επισιτιστικής αυτάρκειας δ) σχέδιο οπλικής αυτονομίας ε) παλλαϊκή άμυνα. Τα πάντα πρέπει να μπουν στην υπηρεσία αυτού του στόχου.

     Μπορεί να φαίνεται πολύ ουτοπικό να νικήσουμε κόντρα σε όλους και μάλιστα με αφετηρία την σημερινή σωματική και ψυχική παρακμή μας, αλλά στην πραγματικότητα είναι λιγότερο ουτοπική από την δεύτερη λύση (η οποία εκ πρώτης φαίνεται πολύ ρεαλιστική). Ο πόνος και ο αγώνας θα φέρουν την απαιτούμενη αλκή για την τελική νίκη. Το κυριότερο όμως, θα μεταστρέψουν την διεθνή κοινή γνώμη και ακολούθως την στάση των κυβερνήσεων, γιατί τους γενναίους και τους αποφασισμένους τους σέβονται όλοι, ενώ τους δειλούς καλοπερασάκηδες τους βδελύττονται ακόμη και οι όμοιοι τους, όποιους προγόνους κι αν έχουν. Τους πραγματικούς συμμάχους θα τους βρούμε μόνο όταν γοητεύσουμε την υφήλιο με τον αγώνα και την επιμονή μας και τότε θα έλθουν ποταμοί όπλων και στρατιές (πραγματικά) φιλελλήνων μαχητών. Επιπλέον οι σημερινοί αφέντες μας θα σπεύσουν να μας προσφέρουν όρους ισοτιμίας, για να παραμείνουμε φίλοι.

     Αν μετά από τρεις μέρες καβγά τρέξουμε στην ποδιά των επικυρίαρχων μας, κανένας δεν θα μας λυπηθεί. [Αυτόματα θα μας συγκρίνουν με τους Ουκρανούς και οι Ναζί, που μόλις τώρα έγιναν έθνος, θα φανούν οι ήρωες, που αξίζουν να τους συνδράμει κάποιος. Ηδη δεν συμβαίνει αυτό με την συνεχιζόμενη επί 48 χρόνια κατοχή της βόρειας Κύπρου; Αν δεν μάχεσαι ο ίδιος, παριστάνοντας τον πολιτισμένο, δεν θα βρεθεί ούτε ένας να σε υποστηρίξει.]

     2) Να αποδεχτούμε την ήττα μας πριν πέσει ντουφεκιά και να διαπραγματευτούμε με τους Τούρκους, για να κερδίσουμε χρόνο. Αρχίζοντας από τα καλά αυτής της στάσης, α) θα χάσουμε λιγότερα κυριαρχικά δικαιώματα σε σχέση με έναν πόλεμο λίγων ημερών, ακριβώς γιατί δεν θα είμαστε οι ηττημένοι, που επιδιώκουν απελπισμένα την ειρήνευση β) θα μείνουν άθικτα τα όπλα μας, ο στρατός μας, οι υποδομές μας και ο πληθυσμός μας γ) θα υπάρξουν κάποια οικονομικά οφέλη από την συνεκμετάλλευση (αν και δεν νομίζω, ότι θα προλάβει να υλοποιηθεί) και δ) το κυριότερο, θα κερδίσουμε χρόνο για να αλλάξουμε τα πάντα και να ετοιμαστούμε καλά για την τελική αναμέτρηση.

     Ας δούμε και τα αρνητικά τώρα. α) Μόνο αν αρχίσει να ανατέλλει ο Ηλιος από την Δύση (και ίσως ούτε και τότε) θα εκμεταλλευτούμε τον χρόνο που θα κερδίσουμε με τον διασυρμό μας. Και πως θα μπορούσε να συμβεί αυτό με την ίδια ελίτ πάνω από τα κεφάλια μας και με την ίδια κουτοπόνηρη και φυγόπονη νοοτροπία μας; β) Θα ανοίξει η όρεξη όλων των αρπακτικών του κόσμου, γιατί όλοι ξυλεύουν τις πεσμένες δρυς. Μετά από τέτοιο κουρέλιασμα, τι «κόκκινες γραμμές» να βάλουμε προς οποιονδήποτε; γ) Θα μας σιχαθούν και οι τελευταίοι φίλοι μας.

     Ωστόσο ακόμη και αυτή η επονείδιστη «λύση» είναι προτιμότερη από τον πόλεμο των λίγων ημερών, για τους λόγους που εξήγησα παραπάνω, εφόσον βέβαια έχουμε πάρει την αμετάκλητη απόφαση, απλώς να μεταθέσουμε λίγο την έναρξη του.

     Θα ρωτήσει κανείς «Μα γιατί θεωρείς σίγουρο, ότι σε πόλεμο τριών ημερών θα χάσουμε;» Πρώτον· απλά δεν θεωρώ σίγουρο, ότι θα κερδίσουμε και οι «διαβεβαιώσεις» των υπευθύνων δεν με καθησυχάζουν καθόλου. Μου θυμίζουν τις ετήσιες «διαβεβαιώσεις» ετοιμότητας για τις πυρκαγιές, που πάντα διαψεύδονται από τον «στρατηγό άνεμο», την «κλιματική αλλαγή» κ.λ.π.. Πέραν αυτού, μόλις προχτεσινό βίντεο έδειξε πόσο «απόρθητα» είναι τα σύνορα μας. Καμιά εικοσαριά τριαντάρηδες, αγριόφατσες, ούτε μία γυναίκα, ούτε ένα παιδί, πέρασαν ημέρα τα σύνορα με στρατιωτική πειθαρχία, κάνοντας το σήμα της νίκης. Αυτοί δεν είναι ούτε καν λαθρομετανάστες· η πέμπτη φάλαγγα μπαίνει ανενόχλητη. Όταν τόσο εύκολα μπαίνουν άοπλοι, πως είναι τόσο σίγουρο, ότι ένοπλοι δεν θα τα καταφέρουν;  Δεύτερον· οι τρεις μέρες μπορεί να γίνουν 5 ή15 και όσος χρόνος τέλος πάντων  χρειαστεί, ώστε οι Τούρκοι να φανούν νικητές. [Θα βοηθήσουν και τα δικά μας «έγκριτα» ΜΜΕ να τρομοκρατηθεί ο κόσμος.* Είναι βετεράνοι πλέον σε αυτό.] Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μπουν ειρηνευτικές δυνάμεις ανάμεσα μας, αν μία από τις δύο χώρες δεν απολέσει εδάφη.

     Θα ξαναρωτήσει ο αφελής «τι αποκλείει μετά από 3-5-15 ημέρες να είμαστε εμείς, που θα κατέχουμε Τουρκικά εδάφη;» Μεταξύ πολλών άλλων παραμέτρων, οι ΗΠΑ, τις οποίες η Τουρκία κρατάει από τα …Αδανα. Μήπως μόνοι τους δεν ομολόγησαν πρόσφατα, ότι αν χτυπούσαμε πρώτοι στα Ιμια, οι πύραυλοι μας δεν θα έπεφταν πάνω στα Τουρκικά πλοία;

     Αυτό είναι άλλη μία απόδειξη (χιλιοστή; εκατομμυριοστή;) της πραγματικής «αξίας» των πανάκριβων εξοπλισμών μας. Δεν τους ελέγχουμε καν δηλαδή. Και εμείς όχι μόνο δεν απαιτούμε λογοδοσία από τους πολιτικούς και τους στρατιωτικούς, που στήριξαν την καριέρα τους σε αυτήν την πρωτοφανή εθνική μειοδοσία, αλλά έχουμε εναποθέσει την τύχη μας ακριβώς σε αυτούς και τους συνεχιστές τους, επειδή ανταγωνίζονται τους Τούρκους σε ανέξοδους κομπασμούς...

     Με το αίμα μας αγοράσαμε τα όπλα που διασκορπίζουν σε Ουκρανία, Σαουδική Αραβία και ποιος ξέρει που αλλού, καθώς είμαστε οι μόνιμοι κολαούζοι των νεοαποικιοκρατών. Με το αίμα των γονιών μας στήθηκε η πολεμική βιομηχανία, που διέλυσαν. Με το αίμα των παππούδων μας στήθηκε η οικονομία και μερώθηκαν οι αγροί αυτής της κατατρεγμένης χώρας. Με το αίμα των προπάππων μας στήθηκε αυτό το κράτος που παχαίνει τους Εφιάλτες του έθνους. Και τώρα ετοιμάζονται να θυσιάσουν το αίμα των παιδιών μας, για να παραστήσουμε ότι πολεμήσαμε, πριν καταντήσουμε γιουσουφάκια.

 

[ * Οι ίδιοι δημοσιογράφοι που τώρα γλύφουν τους στρατηγούς για τους λεονταρισμούς τους, θα είναι αυτοί που θα τους κατακεραυνώνουν τότε, για να καταπτοήσουν ακόμα περισσότερο τον κόσμο, που έντρομος θα διαπιστώσει την ακαταλληλότητα και την ανεπάρκεια των ηγετών και γι αυτό ακριβώς θα δεχτεί την επονείδιστη συνθηκολόγηση. Τότε θα καταλάβουν, ότι δεν είναι αναλώσιμα μόνο τα φανταράκια, που χώνουν στα χαρακώματα να τρώνε τις μπόμπες του εχθρού, αλλά και οι ίδιοι που ενστερνίστηκαν αυτήν την «στρατηγική». Το δόγμα της άμυνας σε βάθος, που προτείνω, πάει παρέα με το δόγμα της οικονομίας αίματος, ώστε να έχουμε σχεδόν ακέραιες τις δυνάμεις μας για την αντεπίθεση και την τελική νίκη (και άθικτο τον άμαχο πληθυσμό, για να χαρεί αυτήν την νίκη και όχι όμηρο στα χέρια των εχθρών). Αυτό ήταν το δόγμα των μεγάλων ηρώων του `21 το οποίο έθαψαν οι ψευτοφιλέλληνες, συνηθισμένοι στις δικές τους «στρατηγικές» μακελέματος των δικών τους στρατιωτών, την ζωή των οποίων δεν λογαριάζουν καθόλου. Αυτήν την ξενόφερτη «στρατηγική» διδάχτηκαν στις σχολές οι επαγγελματίες στρατιωτικοί του νεοελληνικού κράτους. Μόνη τους ελπίδα, να μην χρειαστεί να την εφαρμόσουν…]       

…

     Αν υπάρχει μία μικρή πιθανότητα να αποφύγουμε τον πόλεμο, χωρίς να γίνουμε κότες, είναι ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ. Δηλαδή να κάνουμε όσα ανέφερα παραπάνω (και επαναλαμβάνω ακολούθως) με φουλ τις μηχανές· ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΧΕ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ. 

     Οι Τούρκοι διστάζουν ακόμα και με το επικρατούν δόγμα, ακριβώς γιατί δεν μπορούν να είναι σίγουροι, ότι ο πόλεμος θα είναι πράγματι λίγων ημερών. ΑΣ ΤΟΥΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗΝ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ και σε αυτούς και στους «συμμάχους» μας. Το μόνο ΠΟΥ ΘΑ ΚΟΨΕΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ είναι να ξεκινήσουμε στην έναρξη της τουριστικής περιόδου μερική επιστράτευση, ασκήσεις εκκένωσης του άμαχου πληθυσμού από το Καστελόριζο μέχρι την Σαγιάδα, ανάκληση όλων των στρατιωτικών αποστολών από το εξωτερικό και της αποστολής όπλων (αλλά και μη οπλικών εφοδίων) στην Ουκρανία, απώθηση όλων των παράνομα εισερχόμενων στην επικράτεια, αυστηρό περιορισμό των ήδη εισελθόντων και ταχεία επανεξέταση του δικαιώματος διαμονής σε όσους το απέκτησαν την τελευταία δεκαετία, πλήρη ενεργοποίηση της πολεμικής και συναφούς βιομηχανίας, αποθήκευση τροφίμων και υλικών και γενικότερα προετοιμασία για πολύ μακρύ πόλεμο.

     Δεν χρειάζεται να καταρρίψουμε ούτε αεροπλάνο,* ούτε ντρόουν μέχρι την ημέρα, που θα είμαστε έτοιμοι. Ας τους αφήσουμε να βλέπουν ιδίοις όμμασιν με τις παραβιάσεις τους την προπαρασκευή μας να πολεμήσουμε μέχρι τέλους.

     Είτε γίνει πόλεμος, είτε όχι, θα ξεκαθαρίσουμε σε όλους, ότι ο συναγερμός, που προκάλεσαν οι πολεμικές ιαχές τους, δεν θα ακυρωθεί, ούτε θα πάει στράφι. Θα ρεφάρουμε την φετινή ζημιά (και όλες τις προηγούμενες) με την άμεση και αποκλειστική εκμετάλλευση του Αιγαίου.

     Καθώς μετά από αυτά θα αρχίσουν οι διαβουλεύσεις, μπορούμε να προσφέρουμε και το καρότο «Εσείς αγοράσατε γεωτρύπανα. Ελάτε να πάρετε εργολαβίες σε κάποια δικά μας οικόπεδα. Κι αυτό συνεκμετάλλευση δεν είναι; Ποιος παίρνει το μεγάλο μερίδιο άλλωστε; Ο ιδιοκτήτης, ή αυτός που κάνει την εξόρυξη; Για να γίνει αυτό όμως, θα μας αναγνωρίσετε όλα τα κυριαρχικά δικαιώματα και θα αποχωρήσετε από την Κύπρο». [Φυσικά θα προσθέσουμε και πολλά άλλα, γιατί δεν ξεκινάς ποτέ μία διαπραγμάτευση με το ελάχιστο των απαιτήσεων σου. Ούτε αποκλείεται να πετύχουμε περισσότερα, όπως η αποκατάσταση των ναών στην πρότερη μουσειακή μορφή τους, η ελεύθερη και με εγγυήσεις επανεγκατάσταση Ελλήνων σε Κωνσταντινούπολη, Ιμβρο και Τένεδο κ.α. μεγαλώνοντας βέβαια και το καρότο.]

     Μπορούμε επίσης (πάντα αφού έχουμε ξεκινήσει τις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ προετοιμασίες για πολύ μακρύ πόλεμο) να απευθυνθούμε στον ίδιο τον Τουρκικό λαό, λέγοντας (στην γλώσσα τους φυσικά): Εμείς πήραμε την αμετάκλητη απόφαση να πεθάνουμε όλοι, παρά να ζήσει έστω ένας από εμάς με την ντροπή, που εσείς μας προτείνετε. Αν νομίζετε, ότι είναι τόσο εύκολο να μας κλέψετε, αυτά που μας ανήκουν, σας περιμένουμε. Σας ενημερώνουμε όμως, γι αυτά που σας αποκρύπτουν οι ηγέτες σας. Ότι έχετε την τελευταία ευκαιρία να κερδίσετε πολλά, χωρίς να χύσετε σταγόνα αίματος. Εμείς θα ξεκινήσουμε άμεσα την εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων μας και η πιο γρήγορη λύση θα ήταν τα δικά σας γεωτρύπανα. Σας θυμίζουμε, ότι την μεγάλη μερίδα δεν την παίρνει ο ιδιοκτήτης, αλλά αυτός που κάνει την εξόρυξη. Εχετε να επιλέξετε λοιπόν: Ή θα μας αναγνωρίσετε τα δικαιώματα μας, με τα τεράστια οφέλη για εσάς της καλής γειτονίας και της διαρκούς ειρήνης, ή θα λύσουμε δια παντός τις διαφορές μας με την συντριβή του ενός, ή του άλλου. Αν δεν τολμήσετε τώρα ούτε τον πόλεμο, ούτε την ειρήνη, δεν θα έχετε άλλη ευκαιρία να κερδίσετε έστω μία λίρα, χωρίς να την πληρώσετε με ποταμούς αίματος, γιατί θα πουλήσουμε πολύ ακριβά το δικό μας αίμα.

     Βέβαια θα ήταν γελοίο να πούμε τέτοια πράγματα, χωρίς να έχουμε ξεκινήσει αυτές τις προετοιμασίες και κάνοντας τουρισμό σε Πόλη και Αλικαρνασσό και αγορές στην Αδριανούπολη…

[ * Αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει εδώ και δεκαετίες, αλλά αφού φτάσαμε εδώ, μπορούμε να περιμένουμε λίγο ακόμα την κατάλληλη στιγμή, επειδή, πρώτον· με τις ετοιμασίες για μακρύ πόλεμο θα δώσουμε το ίδιο μήνυμα αποφασιστικότητας, χωρίς να ρισκάρουμε την έναρξη του νωρίτερα απ όταν θα είμαστε έτοιμοι. Δεύτερον· οι «σύμμαχοι» μας κρατούν ίσες αποστάσεις τώρα που δεν κάνουμε τίποτα για να υπερασπίσουμε τα δικαιώματα μας. Δεν το έχουν σε τίποτα να πουν, ότι εμείς ξεκινήσαμε τον πόλεμο.]

ΥΓ. Αυτό το τελευταίο (η άμεση προετοιμασία για μακρύ πόλεμο) είναι και η τελευταία ευκαιρία για τους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες μας να γλιτώσουν το λιντσάρισμα μετά την συνθηκολόγηση. Τώρα βέβαια ο κόσμος αρέσκεται να ακούει φούμαρα (θα τους λειώσουμε –θα τους φαν τα μαύρα ψάρια –στα Ιμια μας κρατήσανε) αλλά όταν διαπιστώσει, ότι εξαπατήθηκε, θα τους φάει ζωντανούς.

ΥΓ 2. Οι ευκαιρίες μας δίνονται η μία μετά την άλλη κι εμείς τις φτύνουμε. Οι Κούρδοι, σχεδόν μόνοι και σε πολύ πιο άβολα για άμυνα εδάφη, αμύνονται σθεναρά. Αν η Τουρκία έβλεπε ανάλογη αποφασιστικότητα και από εμάς, θα έβαζε στο ντουλάπι τα νεοοθωμανικά της όνειρα. Αυτό που βλέπει όμως, είναι ηττοπαθείς φραγκοφονιάδες, που θεωρούν εθνική καταστροφή να μην σερβίρουν ένα καλοκαίρι τους τουρίστες επικυρίαρχους. Πώς να μην εξάπτονται; Και τι ζητούν οι άνθρωποι; Να γίνουν εκείνοι οι επικυρίαρχοι, που θα τους σερβίρουμε τον «τούρκικο». Δεν μας ζήτησαν να αλλάξουμε ούτε επάγγελμα, ούτε εθνικό όραμα· θα μας επιτρέψουν να συνεχίσουμε και να μαγειρεύουμε και να σερβίρουμε…

ΥΓ3. Τελικά άρχισαν τις προετοιμασίες …για εκλογές!!!!!!!!!!!

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Ιουνίου 20, 2022