Ηλεκτρονικό χρήμα: τα οφέλη, αλλά και οι κίνδυνοι αν δεν αλλάξει ριζικά η οικονομική (και όχι μόνο) νομοθεσία

   

 Είναι λάθος να αυτοματοποιούμε την αλήθεια: Από εδώ οι καλοί, που τα λένε πάντα καλά και από εκεί οι κακοί που τα λένε πάντα κακά. Στην ζωή έμαθα να διαχωρίζω το σωστό από το λάθος, ανεξάρτητα από πού εκπορεύονται. Κυρίως όμως έμαθα να μην βλέπω τα πράγματα μονοδιάστατα.   

    Τι θα έκανα, αν ήμουν κάτι σαν τον Εσκομπάρ; Θα πλήρωνα κάποιους ταλαντούχους, να γράψουν διαπρύσια κείμενα, που αναδεικνύουν τους κινδύνους για την ελευθερία μας και τα προσωπικά δεδομένα μας από την χρήση του ηλεκτρονικού χρήματος. Είναι βέβαιο, ότι θα γέμιζε το διαδίκτυο από παρόμοια άρθρα ανθρώπων που πείστηκαν πραγματικά και έγραψαν τα ίδια χωρίς πονηρούς σκοπούς. Ετσι και έγινε άλλωστε και πλέον είναι αδύνατο να βρεί κανείς, ποιος έριξε πρώτος την ιδέα. [Σημειωτέον, ότι οι διάφοροι Εσκομπάρ, Δον Κορλεόνε κ.λ.π. δεν ήταν ποτέ  η κορυφή της εγκληματικής ιεραρχίας· απλά από αυτούς και πάνω αρχίζει ο καλός ο κόσμος, που μένει πάντα στο απυρόβλητο. Προφανώς αυτοί (του καλού κόσμου) έκαναν την δουλειά.]

     Το χάρτινο χρήμα συγκαλύπτει, όλες τις βρωμιές του σύγχρονου κόσμου· από το εμπόριο όπλων, ναρκωτικών, πορνεία και πάσης φύσεως εμπορία ανθρώπινων ψυχών και σωμάτων, μέχρι την φοροδιαφυγή και την διαφθορά. Το μεγάλο όπλο του διεθνούς εγκλήματος, είναι η πολύ συχνά αναγκαστική και εκτεταμένη συνενοχή των μαζών. Το χάρτινο χρήμα δεν το θέλει μόνο ο έμπορος ναρκωτικών, αλλά και ο πελάτης, που αναγκαστικά κινείται στην παρανομία, καθώς οι νόμοι είναι πάντα κομμένοι και ραμμένοι σύμφωνα με τα συμφέροντα αυτού εγκληματικού συστήματος. Το χάρτινο χρήμα δεν το θέλουν μόνο τα μεγάλα αρπακτικά, που λεηλατούν το κράτος και την κοινωνία, ούτε μόνο οι δημόσιοι «λειτουργοί» που χρηματίζονται· είναι απαραίτητο και για τον φουκαρά επαγγελματία και μικροεπιχειρηματία, γιατί η φοροδιαφυγή είναι ο μόνος τρόπος άμυνας απέναντι στην νομοθετημένη καταλήστευση του από το κράτος.

     Ετσι οι αθώοι γίνονται συνένοχοι και στις παράνομες μεθόδους και στην ομερτά. Μόνο όσοι υπάλληλοι δεν μπορούν, ή δεν θέλουν να παρανομήσουν και όσοι έθεσαν εαυτούς εκτός οικονομικών διεργασιών είναι έξω από αυτόν τον φαύλο κύκλο. Κι αυτοί όμως βομβαρδισμένοι από τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης δεν μπορούν να ξεχωρίσουν αυτόν που παρανομεί αναγκαστικά για να αμυνθεί, από τον άπληστο και τον ανήθικο.

     Το σύστημα τις τελευταίες δεκαετίες ευνοεί την υπαλληλική οδό για τις μάζες, έστω με την έννοια ενός μικρού, αλλά και σίγουρου και έντιμου μισθού, γιατί προσπαθεί να εξοντώσει τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικροεπιχειρηματίες. Όταν το καταφέρει αυτό, τα πράγματα θα χειροτερέψουν και για τους υπάλληλους, καθώς πλέον θα έχει αποκλειστεί κάθε άλλη διέξοδος. Οποιος θα τολμήσει να παρεκκλίνει στο παραμικρό από τις επιταγές της φουτουριστικής δικτατορίας των πολυεθνικών, θα βρίσκεται αμέσως αντιμέτωπος με την εξαθλίωση, καθώς θα είναι χιλιάδες αυτοί που θα διεκδικούν την εργασιακή του θέση. Ηδη αυτός ο φόβος έχει καταλάβει το σύνολο σχεδόν των Δυτικών κοινωνιών, αλλά θα πολλαπλασιαστεί, καθώς δεν θα υπάρχει καν η ελπίδα επιβίωσης από ένα κτηματάκι, ή ένα μαγαζάκι.

Μία μεγάλη παρένθεση

     Ο κόσμος χωρίζεται σε εκείνους που υποτάσσονται άλλοτε πολύ εύκολα, άλλοτε λίγο δυσκολότερα και εκείνους που αντιδρούν, είτε γιατί βρέθηκαν εκτός νυμφώνος και σπεκουλάρουν στα στραβά του συστήματος, είτε γιατί πράγματι δεν πείθονται, ότι ο δρόμος αυτός είναι σωστός.

     Αυτή η τελευταία κατηγορία ανθρώπων, παρά τις ειλικρινείς της προθέσεις, συχνά, για να μην πω πάντα μέχρι τώρα τουλάχιστον, πέφτει θύμα της «αντισυστημικής» ρητορικής και υιοθετεί μαζί με τα σωστά και τις πονηρές, με τις οποίες οι ίδιοι οι βαλτοί ψευτοεπαναστάτες μπολιάζουν όσους δεν θέλουν να στύψουν και πολύ το μυαλό τους και αρκούνται να παπαγαλίζουν τα μοδάτα κλισέ. Εκείνα που μας εκθέτουν όλους, ως ψεκασμένους, συνωμοσιολόγους, αντιδραστικούς.

     Ένα από τα πάρα πολλά παραδείγματα της τελευταίας τριετίας είναι η αμφισβήτηση του υπερπληθυσμού. Ενώ ερμήνεψαν σωστά την σκοπιμότητα της τεχνητής πανδημίας και των εμβολίων (για να σκοτώσουν και να στειρώσουν κόσμο) αμφισβητούν την ύπαρξη του πιο εκρηκτικού προβλήματος της ανθρωπότητας!!!!!!!!!!!!! [Σημείωση. Όχι μόνο ερμήνεψαν σωστά, αλλά και την ιεράρχησαν σωστά, καθώς έδωσαν και πολλές άλλες ερμηνείες, άλλες υπερβολικές και άτοπες και άλλες πολύ σωστές, όπως τα τεράστια οικονομικά κέρδη, η τρομοκράτηση και ο ψυχολογικός έλεγχος των μαζών και η προετοιμασία για παγκόσμια δικτατορία, αλλά πράγματι όλοι ιεράρχησαν σωστά ως πρώτο αίτιο την επιδίωξη της μείωσης του πληθυσμού. Κι όμως, οι ίδιοι άνθρωποι λένε τέτοιες τερατώδεις βλακείες, επηρεασμένοι από κάποιους βαλτούς, ή άμυαλους.]

     Είναι όντως δύσκολο για τον μέσο σύγχρονο άνθρωπο να διακρίνει την αλήθεια ως προς τις πραγματικές δυνατότητες παραγωγής φυσικών προϊόντων, για να τρέφεται εσαεί ο παγκόσμιος πληθυσμός. Κάποτε σχεδόν όλος ο πληθυσμός είχε άμεση σχέση με την παραγωγή και ιδιαίτερα την αγροτική. Ακόμη και οι γραφειοκράτες και οι επιστήμονες έπαιρναν άδεια, για να πάνε στην συγκομιδή του τόπου τους. Αυτό τους βοηθούσε εξαιρετικά να έχουν το μέτρο το σωστό στους συλλογισμούς τους. Σήμερα ούτε οι επαγγελματίες αγρότες δεν μπορούν εύκολα να έχουν καθαρή ματιά, για να αξιολογήσουν σωστά τις πραγματικές δυνατότητες της γης και γιατί λόγω εξειδίκευσης σε έναν κλάδο, δεν έχουν την ολοκληρωμένη ματιά του παλιού αγρότη, που αποσκοπούσε πρωτίστως στην διατροφική του επάρκεια (δηλαδή είχε και λίγες ελιές, και λίγο στάρι και λίγα όσπρια και λίγο περιβόλι και λίγο αμπέλι και λίγα γιδοπρόβατα και λίγες κότες και λίγα μελίσσια κ.λ.π.) άρα είχε πιο σφαιρική εικόνα και γιατί τα δεδομένα του σύγχρονου αγρότη προέρχονται από μεθόδους που εξαντλούν χρόνο με τον χρόνο τα εδάφη. Πολύ δε περισσότερο ο μέσος Ελληνας, που δεν έχει καμία επαφή με την φύση και την φυσική παραγωγική δυνατότητα της γής.

     Η πραγματικότητα είναι, ότι η Γη είχε χάσει την δυνατότητα αέναης αειφορίας πολύ πριν την βιομηχανική επανάσταση. Μετά από αυτήν τα πράγματα επισπεύστηκαν δραματικά και σήμερα έχουμε φτάσει πράγματι στο μη περαιτέρω. Ο πληθυσμός διατρέφεται ακόμη χάρη στον άμετρο βιασμό της φύσης. Αυτό όμως δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ ακόμα, ούτε καν αν έμενε σταθερός από εδώ κι εμπρός.

     Εκείνο που με εξοργίζει περισσότερο, είναι η δήθεν θρησκευόμενη άποψη, που βασίζεται πάνω στο «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» που ειπώθηκε όταν ήσαν μόλις δύο οι άνθρωποι πάνω στην Γη και επαναλήφθηκε μόνον όταν είχαν απομείνει μόνο οκτώ μετά τον κατακλυσμό. Το «κατακυριεύσατε την Γην» δείχνει τα όρια του «αυξάνεσθαι και πληθύνεσθε», όπως και άλλες φράσεις στην Αποκάλυψη (π.χ. «…και στενοχωρία εθνών εν απορία», δηλαδή υπερπληθυσμός, που δεν έχει πλέον πόρους για να επιβιώσει).

     Δεν είναι μέλημα Χριστιανού όμως, το να προσπαθεί να επισπεύσει την συντέλεια διευκολύνοντας τον υπερπληθυσμό· αυτό είναι σατανιστικός ζήλος. Δεν ζήτησε καμία βοήθεια από εμάς ο Θεός για να το καταφέρει. Το αντίθετο· η (μία και μοναδική) απαίτηση του είναι να είμαστε φιλάνθρωποι. Είναι δυνατόν κάποιος να είναι πράγματι φιλάνθρωπος και να αδιαφορεί για την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας; Ότι θα γίνει η Συντέλεια είναι βέβαιο· όποιος όμως προσπαθεί να την επιφέρει, είναι συνένοχος και στρατιώτης του διαβόλου, γιατί όπως εννοεί η Αποκάλυψη (και γενικότερα η Βίβλος) και εκείνος θέλει την Συντέλεια, προφανώς νομίζοντας ότι θα είναι ο νικητής, αλλιώς θα μετανοούσε και θα προσέπιπτε στο έλεος του Θεού. Δεν είναι η πρώτη φορά, που ο Θεός εκμεταλλεύεται την αφέλεια του κακού, για να πραγματώσει τα προαιώνια σχέδια του.

     Όμως η «αφέλεια» του καλού είναι ευλογημένη. Ενας Χριστιανός γνωρίζει μεν, ότι δεν μπορεί να αποτρέψει το τέλος του κόσμου τούτου, αλλά ταγμένος από τον ίδιο τον Χριστό να αγαπάει τον άνθρωπο, οφείλει να προσπαθήσει να αποτρέψει αυτό το τέλος τουλάχιστον από οποιανδήποτε ανθρωπογενή αιτία, όσο μάταιο κι αν αποδειχτεί τελικά αυτό, γιατί για την σωτηρία της δικής του ψυχής (και ίσως όχι μόνον αυτής) δεν είναι καθόλου μάταιο.

     Θα αναρωτηθεί κάποιος: δηλαδή αυτοί που μας σκοτώνουν «για να σωθεί η ανθρωπότητα» είναι Χριστιανοί, χωρίς να το ξέρουν; Φυσικά όχι· ο Χριστιανός κάνει (δημόσια) αποδεκτές ανθρωπιστικά προτάσεις και δεν παίρνει το τεχνολογικό δρεπάνι να θερίσει ζωές. Αλλωστε στην Δύση δεν χρειαζόταν κανένα μέτρο, γιατί και ο πληθυσμός είχε αρχίσει να μειώνεται από μόνος του και γιατί συνολικά μπορεί να θρέψει ακόμα περισσότερους (προσωρινά τουλάχιστον). Το πρόβλημα γιγαντώνεται από τις Μουσουλμανικές, Ινδουϊστικές, Βουδιστικές κοινωνίες (και τις καθολικοανιμιστικές της Λατινικής Αμερικής). [Τα εμβόλια όμως έπληξαν κυρίως τους Δυτικούς.]

     Για ποιους λοιπόν ζητούν να πληθύνονται, χωρίς κανένα όριο; Περί της επικρατήσεως αυτών κόπτονται κάποιοι που με το «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» παρουσιάζονται ως Ζηλωτές της Χριστιανικής πίστης, είτε το καταλαβαίνουν, είτε όχι.

     Θα μπορούσα να γράψω βιβλία με τέτοια παραδείγματα σκόπιμης διαστρέβλωσης της αλήθειας από φυτευτούς καθοδηγητές των εκάστοτε αντισυστημικών κινημάτων. Εκανα αυτήν την μεγάλη παρένθεση, για να προβληματίσω λίγο τον αναγνώστη σχετικά με την «ανιδιοτέλεια» των υπερβολικών τοποθετήσεων, όπως η δαιμονοποίηση του ηλεκτρονικού χρήματος.

Ας επανέλθουμε στο θέμα μας

     Ας επανέλθουμε όμως στο κύριο θέμα του παρόντος σημειώματος. Είναι αλήθεια, ότι η καθιέρωση του ηλεκτρονικού χρήματος μόνη της δεν λύνει τα προβλήματα που προαναφέρθηκαν, γιατί υπάρχουν κι άλλοι τρόποι μαύρων συναλλαγών (χρυσός, κοσμήματα, ακριβά αντικείμενα γενικώς, αλληλοεξυπηρετήσεις, κρυπτονομίσματα κ.λ.π.).

     Επίσης θα δημιουργούσε τεράστια κοινωνικά και άλυτα οικονομικά προβλήματα. Είναι απολύτως απαραίτητο αυτή η αλλαγή να συνοδεύεται από τον πλήρη εξορθολογισμό της φορολογίας και της οικονομικής γραφειοκρατίας και πραγματικά βιώσιμες λύσεις για προηγούμενα χρέη.

     Ο ίδιος εξορθολογισμός επιβάλλεται και στα θέματα ταμπού, όπως το παράδειγμα των ναρκωτικών, που προαναφέραμε. Σκόπιμα και εκ του πονηρού προβάλλεται η παραπειστική αντιπαράθεση «ελεύθερα τα ναρκωτικά» vs «σκοτώστε τα μαστούρια», λες και μόνο το ένα ή το άλλο μπορεί να γίνει. Εάν υπάρχει πνεύμα δικαίου, ανθρωπισμού και λογικής, η λύση είναι η νόμιμη διέξοδος (χορήγηση από το κράτος) σε όσους από τους νυν χρήστες θέλουν να εξακολουθήσουν την χρήση και ταυτόχρονα πραγματικά εξοντωτικές ποινές για κάθε παράνομη διακίνηση ακόμα και της ελάχιστης ποσότητας. ΜΟΝΟΝ ΕΤΣΙ δεν θα υπάρξει ούτε ένας νέος χρήστης, καθώς θα σταματήσουν να υπάρχουν και βαποράκια και κράχτες, γιατί από την μία θα έχουν νόμιμη διέξοδο για την συνήθεια τους και από την άλλη την Δαμόκλειο σπάθη για την παραμικρή παρεκτροπή.

     Μάλιστα κάτι παρόμοιο θα πρέπει να γίνει και για τον καπνό και για το αλκοόλ (και όχι να διατίθενται ελεύθερα ακόμη και στα παιδιά) αλλά δεν είναι του παρόντος σημειώματος να επεκταθώ, εκτός από την επισήμανση ενός πρόσθετου οφέλους. Η άγρια εγκληματικότητα συχνά σχετίζεται με ουσίες (ναρκωτικά, αλκοόλ). Σήμερα δεν γνωρίζουμε ποιος κάνει χρήση, σε τι και πόσο. Αν τα πράγματα γίνουν όπως λέω, θα επικρέμεται άλλη μία Δαμόκλειος σπάθη στο κεφάλι του κάθε χρήστη οποιασδήποτε ουσίας και οινοπνεύματος. Κάθε αντικοινωνική συμπεριφορά (πέραν των ποινικών συνεπειών) θα επιφέρει και ανάλογη μείωση, ή και προσωρινή, ή μόνιμη στέρηση του δικαιώματος χρήσης.

     Οσο για τους άλλους τομείς του οργανωμένου εγκλήματος, αυτονόητα πρέπει να θεσπιστούν Δρακόντειοι νόμοι, αλλά και το ίδιο το ηλεκτρονικό χρήμα θα επιφέρει καθοριστικό πλήγμα.

     Η πλήρης διαφάνεια στις συναλλαγές με την αυτόματη σύνδεση της ταμειακής μηχανής με τα λογισμικά της εφορίας θα εξαλείψει αυτόματα και την φοροδιαφυγή και κάθε παράνομη συναλλαγή. Οποιος δεν έχει τίποτα να κρύψει, τι φοβάται; Και από όλες τις μορφές παρακολούθησης (τηλέφωνα, υπολογιστές, ντρόουν) αυτή μας ενοχλεί περισσότερο; Αυτή βάλλει περισσότερο την ιδιωτικότητα μας;

     Ολοι θυμόμαστε τις θορυβώδεις αντιδράσεις για τις κάμερες στους δρόμους και στα καταστήματα. «Θα μας παρακολουθούν συνέχεια», «βιάζεται η ιδιωτικότητα μας» και άλλα τέτοια «δημοκρατικά»… Οσοι αντιταχτήκαμε στον παραλογισμό, καθυβριστήκαμε ως φασίστες, νεοταξίτες κ.λ.π.. Σήμερα όλοι αυτοί οι «ευαίσθητοι» κάνουν την πάπια, γιατί ο λαός είδε πόσο χρήσιμες είναι. Πόσα εγκλήματα, πόσα τροχαία και άλλα ατυχήματα εξιχνιάστηκαν; Το κυριότερο δε είναι ο αποτρεπτικός ρόλος τους, τόσο για την εγκληματική δραστηριότητα, όσο και για την ανεύθυνη οδήγηση. Εκ του αποτελέσματος λοιπόν, δεν φαίνονται και οι προθέσεις (ή έστω η ανοησία) αυτών που αντιδρούσαν;

Ο Αλούτερος

     Εχουμε όμως και την εξής «βαθυστόχαστη» επιχειρηματολογία: «το ηλεκτρονικό χρήμα το προτείνουν οι συστημικοί»… Τι λέτε ρε παιδιά; Τώρα στριμώχτηκα μπροστά σε τόσο «δυνατό» επιχείρημα… Δυστυχώς όμως πρέπει να εξηγούμε και τα αυτονόητα.

     Οποιος εντάσσεται στο σύστημα, δεν σημαίνει, ότι αυτόματα είναι διεστραμμένος, ανάλγητος, βδελυρός. Ολοι έχουμε γνωρίσει αξιόλογους ανθρώπους, που έκαναν αυτήν την επιλογή. Όταν τους ρωτάμε «μα τι δουλειά έχεις εσύ ανάμεσα σε αυτά τα καθίκια;» απαντούν «γιατί πιστεύω, ότι μόνο από μέσα μπορεί να αλλάξει το σύστημα».

     Το αν είναι σωστή ή όχι αυτή η επιλογή, είναι μεγάλη συζήτηση, χωρίς κατάληξη, γιατί και οι δύο επιλογές (μέσα, ή έξω από το σύστημα) έχουν θετικά και αρνητικά. Γεγονός αδιαμφισβήτητο όμως είναι, ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Τι έχει να προσάψει κανείς στον Κωστή Στεφανόπουλο, στον Γεώργιο Ράλλη; Ανθρωποι του συστήματος δεν ήτανε; Εχουν πολλοί αντισυστημικοί το δικό τους ήθος; Ποιοι είναι αυτοί, που το `χουν πιο μεγάλο; Ο Κασιδιάρης, ή ο Βελόπουλος;

     Βέβαια πολλοί αλλοτριώνονται, αλλά ακόμα και τότε κάτι μένει από τις καλές προθέσεις με τις οποίες ξεκίνησαν. Αλλοι όμως μένουν στην ιστορία ως λαμπρά παραδείγματα, όπως ο Ιωάννης Καποδίστριας. Πιο συστημικός πεθαίνεις. Ποιος όμως μπορεί να κατηγορήσει για το παραμικρό τον κυβερνήτη της καρδιάς μας;

     Κακά τα ψέματα· λίγα καταφέρνουν μέσα στο φαύλο περιβάλλον της εξουσίας και ελάχιστα παραμένουν μετά τον θάνατο τους. Από τον Καποδίστρια μας έμειναν μόνο οι πατάτες, που και για αυτές ακόμα αντέδρασαν οι μόνιμοι αντιλογίες και ταραξίες. «Εξω ο Αλούτερος με τσι πατάτες του» φώναζαν, πριν τις καταβροχθίσουν. [Σημ. «Αλούτερος» εννοούσαν «Λουθηρανός». Εδώ οι γλωσσοπλάστες έπαιξαν με τις λέξεις «Αλλού», «Λούθηρος» και «αλλότριος» για να τον συκοφαντήσουν.]

     Τέτοιοι άνθρωποι προσπαθούν (έστω μέσα από το σύστημα) να μας βγάλουν από τον κυκεώνα της παρανομίας, της εγκληματικότητας και της διαφθοράς, αλλά βρίσκουν σθεναρή αντίσταση από «αντισυστημικούς», που έγιναν ακούσια (και κάποιοι λίγοι- εκούσια) όργανα της παγκόσμιας εγκληματικής οργάνωσης.

Ο υπαρκτός κίνδυνος και η μόνη λύση

     Ωστόσο έχουν κάποιο δίκιο και αν δεν το εντοπίσουμε, δεν θα αναλύσουμε σωστά την κατάσταση και δεν θα πάρουμε σωστές αποφάσεις. Πρώτος κίνδυνος είναι η τάση των μεγάλων αρπακτικών να θέλουν να βάλουν τάξη, όταν πετύχουν τους στόχους τους. Παράδειγμα: ο Αλή πασάς δημιούργησε την αρχική του περιουσία από την ληστεία και με τα χρήματα αυτά και πολλά επιπλέον εγκλήματα κατέλαβε την εξουσία. Από εκεί και πέρα τα πράγματα ήταν εύκολα για να πολλαπλασιάσει τα πλούτη του. Επειδή δεν ήθελε να κάνει και άλλος το ίδιο, δεν κυνήγησε μόνο τους Ελληνες κλεφταρματολούς, αλλά και τους Αλβανούς ληστές και έβαλε σχετική τάξη για τα μέτρα της εποχής. [Σε αυτό πατάνε κάτι ψευτοϊστορικοί και εκθειάζουν αυτό το ανθρωπόμορφο τέρας.] Επέβαλε μόνο «τάξη» λοιπόν, αλλά η αδικία παρέμεινε ακέραιη. Τάξη χωρίς δικαιοσύνη όμως είναι κόλαση και φασισμός.

     Αυτό γίνεται παντού και πάντα και μπορεί να γίνει και από την ΝΤΠ με το ηλεκτρονικό χρήμα. Αν αυτή η αλλαγή δεν συνοδευτεί και από τις τεράστιες αλλαγές, που απαιτούνται στο σύνολο σχεδόν της νομοθεσίας, η κατάσταση που θα δημιουργηθεί θα είναι εφιαλτική. Οι μόνοι που θα κερδίσουν είναι η διεθνής συμμορία της ΝΤΠ (που θα εδραιώσει την εξουσία της) και όσοι βρεθούν με μπόλικο χρήμα την στιγμή της μετάβασης.

     Επειδή αυτοί οι άνθρωποι είναι ικανότατοι, εικάζω, ότι θα αμβλύνουν κάπως τα πράγματα μετά το αρχικό σοκ, για να αποφύγουν τις εξεγέρσεις, όπως κάνουν τώρα με τα εμβόλια. Βέβαια σε αυτήν την πρώτη φάση, όπου το μόνο που θα έχει αλλάξει, θα είναι η μορφή του χρήματος, θα καταστραφούν οικονομικά πολλά εκατομμύρια ελεύθεροι επαγγελματίες και μικροεπιχειρηματίες. Όμως παρά την συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια, θεωρώ, ότι θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν «ελεύθεροι» επαγγελματίες τουλάχιστον σε κάποια επαγγέλματα, αλλά χωρίς τα τελευταία ίχνη ελευθερίας, που διατηρούν ακόμη…

     Ετσι όσοι θέλουν να υποστηρίξουν την ανθρώπινη ελευθερία (όμως στο μέτρο που αυτή είναι εφικτή) δεν πρέπει να αντιδρούν στο ηλεκτρονικό χρήμα, αλλά να απαιτούν δίκαιους και λογικούς όρους.

     Επίσης υπάρχει άλλος ένας πολύ μεγάλος κίνδυνος, που μπορεί να υπονομεύσει όλα τα καλά του ηλεκτρονικού χρήματος. Η δυνατότητα αλλοίωσης των στοιχείων. Οι περισσότεροι είμαστε εντελώς άσχετοι με τα ηλεκτρονικά, ή τέλος πάντων γνωρίζουμε πολύ λίγα. Σε προσωπικό επίπεδο ο καθένας μπορεί να προφυλαχτεί, ρίχνοντας καθημερινά μία ματιά στα προσωπικά του στοιχεία, ώστε αν συμβεί κάτι περίεργο να επέμβει αμέσως. Όμως δεν μπορεί να ελέγχει τα στοιχεία των άλλων.

     Δηλαδή εγώ μπορώ να ελέγχω μόνο το δικό μου πορτοφόλι, τους δικούς μου φόρους, τα δικά μου δάνεια και χρέη, αλλά δεν μπορώ να γνωρίζω, για παράδειγμα, αν στο πορτοφόλι του λαμόγιου προστέθηκαν λεφτά αδικαιολόγητα, πράγμα που στην ουσία είναι σαν να έκλεψαν (και από) τα δικά μου, γιατί μπαίνει στο σύστημα συναλλαγών, όχι μόνο μαύρο και παράνομο χρήμα, αλλά και πληθωριστικό και στην ουσία πλαστό. Όλα αυτά υποτίθεται, ότι θα τα ελέγχουν οι αρμόδιες αρχές, αλλά ποιος τις εμπιστεύεται; Η λύση είναι η απόλυτη διαφάνεια και η κατάργηση κάθε προστατευτικής νομοθεσίας ως προς το απόρρητο των συναλλαγών και των οικονομικών στοιχείων. Ο λαός, αλλά και κάθε έντιμος επιχειρηματίας δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Όπως οι κάμερες στους δρόμους και τα καταστήματα έλυσαν πολλά προβλήματα, χωρίς να δημιουργήσουν κανένα νέο στον έντιμο πολίτη, στον σωστό οδηγό, έτσι θα γίνει και με την πλήρη διαφάνεια σε όλα τα οικονομικά στοιχεία.

     Οι πάντες πρέπει να έχουμε την δυνατότητα να ελέγχουμε ενδελεχώς τους πάντες ανά πάσα στιγμή και όχι αυτό να επαφίεται (μόνο) σε εντεταλμένα όργανα. Πως γίνεται αυτά τα όργανα, έστω με τους συχνά πολύ καλούς μισθούς και να χτίζουν σπιταρόνες και να σχηματίζουν περιουσία και να ζουν με πολυτέλεια; Οσο καλοί κι αν είναι οι μισθοί τους, δεν φτάνουν για όλα αυτά μαζί.

     Αυτονόητα πρέπει να ενοποιηθεί η μορφή όλων των εταιρειών και να καταργηθούν τα προνόμια των ΑΕ, που πλέον είναι εντελώς παράλογα και άδικα και στηρίζονται σε τελείως αναχρονιστική βάση και επιχειρηματολογία. Η τεχνολογία πλέον έχει λύσει όλα τα προβλήματα, που δημιούργησαν την «αναγκαιότητα» της νομοθεσίας των ανωνύμων εταιρειών, αρκεί να θέλουμε να την χρησιμοποιήσουμε επ αγαθώ. Πλέον μόνο η λαμογιά και το βόλεμα συντηρούν αυτήν την αναχρονιστική νομοθεσία. [Λέω «και το βόλεμα», γιατί αν γίνουν αυτά, δεν θα χρειάζονται ούτε λογιστές, ούτε το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής γραφειοκρατίας.]

     Άλλο ένα «επάγγελμα» που θα εξαφανιστεί, είναι τα «κομάντα» -εφοριακοί εκβιαστές. Ελεγχο θα κάνουμε οι πάντες και είναι πάρα πολλοί εκείνοι που θα κάνουν εξονυχιστικό έλεγχο στους ανταγωνιστές τους, σε όσους δεν χωνεύουν κ.λ.π.. Υπάρχει πιο αξιόπιστο σύστημα ελέγχου από αυτό; Δεν χρειάζεται καμία έφοδος σε μαγαζιά (είτε αληθινή, είτε στημένη) γιατί χωρίς απόδειξη δεν υπάρχει πληρωμή, αφού δεν θα υπάρχει η εναλλακτική του χάρτινου χρήματος.

     Γενικώς θα καταπολεμηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό η διαφθορά και οι περισσότερες μορφές παρανομίας, γιατί ο καθένας μας πρέπει να δίνει διαρκώς λογαριασμό πόθεν έσχες και για το τελευταίο ευρώ, που ξοδεύει, αποταμιεύει, επενδύει. [Για την ακρίβεια, μόνο μια φορά θα δώσουμε λογαριασμό για το τι έχουμε. Εκτοτε ο λογαριασμός θα βγαίνει αυτόματα κάθε στιγμή.] Υπάρχουν βέβαια και οι εναλλακτικές λύσεις για μαύρες συναλλαγές, που ανέφερα στην αρχή του κεφαλαίου «Ας επανέλθουμε στο θέμα μας», αλλά κι αυτές θα δυσκολέψουν πολύ με την πλήρη διαφάνεια και θα είναι πολύ πιο εύκολο να πιαστούν. Επιπλέον θα υπάρξει ένα χρονικό διάστημα, που η λαμογιά, η διαφθορά και το οργανωμένο έγκλημα δεν θα μπορέσουν να λειτουργήσουν σχεδόν καθόλου, μέχρι να βρουν τρόπους προσαρμογής στις νέες συνθήκες. Αυτή θα είναι η χρυσή ευκαιρία για την κοινωνία να ξεκαθαρίσει ολοκληρωτικά την κατάσταση και να θεμελιώσει στέρεες βάσεις για το κράτος δικαίου και την δημοκρατία των υπεύθυνων πολιτών.

     Άλλο όφελος της πλήρους διαφάνειας. Κανείς δεν θα μπορεί να πουλάει φούμαρα για τις οικονομικές του δυνατότητες, για να εγκλωβίσει άλλους σε επικίνδυνες για εκείνους συμφωνίες.

     Είναι προφανές λοιπόν, ποιοι προσπαθούν με νύχια και με δόντια να συντηρήσουν το σημερινό χάος στις συναλλαγές. Τέλος το ηλεκτρονικό χρήμα υπάρχει εδώ και δεκαετίες και αφορά πλέον τον μεγαλύτερο όγκο χρήματος και όλες τις νόμιμες μεγάλες συναλλαγές και πολύ μεγάλο μέρος των μικρών νόμιμων συναλλαγών. Το χάρτινο χρήμα που απομένει, είναι το τελευταίο αποκούμπι των παράνομων συναλλαγών.  

Π. Ρέππας