Ολοκληρωτική αλλοτρίωση

   Αυτός ο λαός δεν με εξοργίζει μόνο για το πώς ψηφίζει. Εχει φυράνει τελείως το μυαλό τους από το χαζοκούτι και οι περισσότεροι παπαγαλίζουν, ότι παπαριά τους πλασάρουν. Και μαζί με το μυαλό έχει φυράνει και η ψυχή τους και δεν τους νοιάζει καθόλου, ότι χτυπάνε τους μόνους που δεν φταίνε για το χάλι μας. Μάλιστα αυτήν την φορά όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης έκαναν σωστές τοποθετήσεις, αλλά όπως φαίνεται, δεν έπεισαν τους ψηφοφόρους τους… [Αυτό δεν το γνωρίζω από δημοσκοπήσεις, δημοσιεύματα κ.λ.π. αλλά από κατ ιδίαν συζητήσεις με πολλούς συμπολίτες, που μόνο νεοδημοκράτες δεν είναι. Είναι όμως τηλεθεατές…]

   Βεβαίως στον ιδιωτικό τομέα υπάρχουν και πολύ μεγάλα λαμόγια, αλλά τα μέτρα κατά των ελεύθερων επαγγελματιών δεν τους αγγίζουν· ίσα ίσα που τους βοηθάνε κιόλας, γιατί βγάζουν από την μέση όλους τους μικρούς ανταγωνιστές. Ετσι όπως μας τα λέει το παρεάκι του Μαξίμου και οι ξεφτιλισμένοι ψευτοδημοσιογράφοι, φοροδιαφυγή κάνουν μόνο όσοι δηλώνουν κάτω από 10.000 εισόδημα και αποκλείουν να λέει την αλήθεια έστω και ένας!!!!!!!!!! Και καλά, από τα καθίκια της εξουσίας δεν περίμενα τίποτε άλλο· να τα λέει αυτά κι ο λαός;

   Διαμαρτύρονται, ότι οι υπάλληλοι είναι τα υποζύγια και οι επαγγελματίες κατακλέβουν το Δημόσιο και τους καταναλωτές. Ας μας δείξουν ένα «υποζύγιο», που κλάταρε από τα βάρη. Ποιοι είναι αυτοί που χάνουν τις περιουσίες τους; Οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Ενας στους εκατό μπορεί να είναι ιδιωτικός υπάλληλος, που έχασε την δουλειά του. Δημόσιος υπάλληλος κανένας!!!!!!!!!! Είναι όλοι τους τόσο εργατικοί, τόσο νοικοκύρηδες, τόσο μετρημένοι, που παρότι είναι τα υποζύγια των αυτοαπασχολούμενων, καταφέρνουν όχι μόνο να διατηρούν άθικτη την γονική περιουσία, αλλά πολλοί από αυτούς αγοράζουν, χτίζουν, παίρνουν αυτοκίνητα, πάνε ταξίδια, βγαίνουν και διασκεδάζουν, ενώ εμείς παρότι τους «κατακλέβουμε», για την «ασωτία» μας χάνουμε κι αυτά που είχαμε…

   Μας λένε και εξυπνάδες από πάνω: «πως είναι δυνατόν, ο ελεύθερος επαγγελματίας να βγάζει λιγότερα από τους υπαλλήλους του;» Εχω προσωπική πείρα πάνω σε αυτό. Δούλευα, όπως δεν έχουν δει ούτε στους χειρότερους εφιάλτες τους οι άθλιοι λασπολόγοι. Φυσικά πλήρωνα τους εργάτες μου, γιατί έτσι έπρεπε. Αποτέλεσμα; Εκείνοι έπαιρναν έστω τα συμφωνημένα (συνήθως άξιζαν περισσότερα, αλλά που να τα έβρισκα;) κι εγώ που είχα δουλέψει περισσότερο, πολλές φορές έμπαινα και μέσα. Το ότι υπήρχαν και δουλειές που έβγαζα μεροκάματο, δεν ρεφάριζε ποτέ τις ζημιές.

   Και οι ζημιές δημιουργούνταν, όχι γιατί δεν μπορούσα να ζήσω λιτά έστω από αυτές τις δουλειές που μου άφηναν μεροκάματο, αλλά γιατί ένα αχόρταγο κράτος, που πρέπει να καλοταΐσει στρατιές, που παίζουν τις γραφειοκρατικές κουμπάρες, ήταν πάντα με απλωμένο το χέρι και μάλιστα (παλαιότερα) όχι τόσο με φόρο εισοδήματος, αλλά με χίλια δυό άλλα μικροχαράτσια, τόσο προς το κράτος, όσο και προς τους ιδιώτες ενδιάμεσους της κρατικής γραφειοκρατίας (με την οποία ποτέ δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα χωρίς τους «ειδικούς» ενδιάμεσους).

   Βέβαια τότε βοηθάγανε το δημόσιο ταμείο και τα δάνεια κι έτσι το βάρος για τα κορόιδα ελάφραινε και οι ζημιές συσσωρεύονταν αργά. Όταν όμως άλλαξαν τα πράγματα και έπρεπε να πληρωθούν τα δάνεια, η θέση του ελεύθερου επαγγελματία έγινε απελπιστική, καθώς η συσσώρευση των ζημιών πήρε φρενήρεις ρυθμούς και πλέον τα χρέη γεννάνε άλλα χρέη. Η πλειοψηφία λέει την αλήθεια· όντως βγάζουν λιγότερα από 10.000 και μέσα σε αυτά περιλαμβάνονται και τοκοχρεολύσια. Οι περισσότεροι από τις σάρκες τους ζούνε και πνέουν τα λοίσθια. Αλήθεια, αφού όλοι αυτοί είναι φοροφυγάδες εκ προοιμίου, γιατί να μην θεωρήσουμε και ότι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι εκ προοιμίου λαδώνονται και να τους φορολογούμε αναλόγως;

   Αλλά ας δούμε και εκείνους που «βγάζουν» 12-15-18 και δηλώνουν 9 χιλιάδες. Πρώτον· πληρώνουν τέλος επιτηδεύματος και δεν έχουν μείωση φόρου, τα οποία αντιστοιχούν στον φόρο εισοδήματος που «κλέβουν» (συχνά με το παραπάνω). Δεύτερον· είναι εύκολο για τον απλό επαγγελματία να τεκμηριώσει φορολογικά ζημιές από φύρα, από κλέψιμο, από χίλιους δυό λόγους; Τρίτον· εκτός από τους προστάτες του υποκόσμου, φορτώνονται συχνά και κρατικούς προστάτες. Πρόσφατα δεν πιάστηκε στην Κρήτη αστυνομικός διευθυντής, που άρμεγε καντινιέρη (για να του δίνει άδεια) και αφού έφτασε να του ζητάει 30.000 τον χρόνο, αυτός τον κατήγγειλε; Πως θα δικαιολογήσει ο επαγγελματίας τέτοια έξοδα;

   Είναι αλήθεια, ότι όλοι σχεδόν οι επαγγελματίες φοροδιαφεύγουν, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία αμύνεται στην νομοθετημένη λεηλασία. Τα λαμόγια δεν δηλώνουν 9.000. Δηλώνουν 50-100-200 χιλιάδες και κρύβουν 300-500-800 χιλιάδες.

   Είναι απίστευτο, ότι όλοι συναινούν στην κατάφωρη παραβίαση της ισονομίας και του Συντάγματος με εξοντωτικούς φόρους για τους ελεύθερους επαγγελματίες και μάλιστα για τους πιο αδύναμους, απαιτώντας ταυτόχρονα από αυτούς πλήρη συμμόρφωση!!!!!!!!!!!!!! Τους φορτώνουν και μεγαλύτερους συντελεστές από τους υπάλληλους (έμμεσα, μέσω της μείωσης φόρου των δεύτερων) και τέλος επιτηδεύματος κι από πάνω τους λένε κλέφτες!!!!!!!!!!!!! Αυτό εγώ το λέω γαϊδουριά, που δυστυχώς δεν χαρακτηρίζει μόνο τους εξουσιαστές, αλλά δυστυχώς τους περισσότερους αδελφούς μας, που νομίζουν, ότι αν ρίξουν τους αυτοαπασχολούμενους στην πυρά, εκείνοι θα γλιτώσουν. Κούνια που σας κούναγε αδέλφια. Απλά ξεκίνησαν από τους εύκολους στόχους, παριστάνοντας, ότι συμπονούν τον μισθωτό.

   Είναι η ίδια η ανταγωνιστική φύση της εργασιακής τους ταυτότητας που τους κάνει ευάλωτους στην συστημική επίθεση. Σε αντίθεση με τους υπάλληλους που έχουν μεγάλο βαθμό αλληλεγγύης (που κάποιες φορές σκανδαλίζει με την γενικευμένη ομερτά) οι ελεύθεροι επαγγελματίες προσπαθούν να βγάλουν ο ένας το μάτι του άλλου, ελπίζοντας ότι θα του πάρει και την πελατεία. Αποτέλεσμα; Ερχεται το μεγάλο ψάρι και τους τρώει και τους δύο.

   Υπάρχει κι άλλο αίτιο που δεν επιτρέπει την συλλογική αντίδραση. Αντίθετα με την σχετική ομοιομορφία των υπαλλήλων, που είναι άνθρωποι που προτιμούν την σιγουριά, οι επαγγελματίες είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους. Θα τους χώριζα χοντρικά σε τέσσερις κατηγορίες. Πρώτοι οι αδίστακτοι κερδοσκόποι, για τους οποίους δεν υπάρχει καμία απολύτως πρόβλεψη στον νέο νόμο, καθώς δηλώνουν σχετικά σημαντικά ποσά. [Αυτό βέβαια δεν ισχύει και αντιστρόφως –δεν είναι λαμόγια όλοι όσοι δηλώνουν σημαντικά ποσά –κάποιοι είναι όντως έντιμοι]. Δεύτεροι οι απλοί κερδοσκόποι. Πολυπληθέστεροι από τους πρώτους, πολιτικά και κοινωνικά λειτουργούν όπως και οι πρώτοι και φυσικά παριστάνουν τους νομοταγείς, ενώ οι περισσότεροι αμιλλώνται τα μεγάλα λαμόγια (και) στην φοροδιαφυγή. Τρίτοι είναι μία μεγάλη μάζα ανθρώπων που δεν μπορούσαν να βολευτούν διαφορετικά και άνοιξαν το δικό τους μαγαζάκι. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν και πολλοί αγρότες, που παιδεύονται περισσότερο από τους μαγαζάτορες, αλλά επίσης δεν είχαν κι άλλες καλύτερες επιλογές. Μαζί με τους περισσότερους μισθωτούς έχουν το ήθος του μέσου Ελληνα με τα καλά του και τα κακά του. Τέταρτη κατηγορία αυτοί που έκαναν την επιλογή να ζουν σχετικά ανεξάρτητοι με τις δικές τους δυνάμεις και να αμείβονται σύμφωνα με την παραγωγικότητα τους.

   Αν και είναι η πλέον ηθική κατηγορία εργαζομένων, πολλοί, οι περισσότεροι ίσως, δεν τα καταφέρνουν σε ένα τόσο φαύλο περιβάλλον. Εξ ανάγκης γίνονται στο τέλος και «φοροφυγάδες» προσπαθώντας (τις περισσότερες φορές μάταια) να ρεφάρουν λίγη από την κλεψιά που υφίστανται νομοθετημένα. Δεκάδες χιλιάδες κινδυνεύουν άμεσα και εκατοντάδες χιλιάδες μεσοβραχυπρόθεσμα να εξαθλιωθούν ατιμασμένοι και απομονωμένοι ακόμα και από τους πετυχημένους της τέταρτης κατηγορίας, οι οποίοι παρότι αξίζουν την επιτυχία τους (να ζουν αξιοπρεπώς χωρίς χρέη) συνήθως δεν μπορούν να κατανοήσουν την αποτυχία άλλων εξίσου έντιμων αγωνιστών της δουλειάς.

   Και ποιο θα είναι το όφελος της υπόλοιπης κοινωνίας από την θυσία αυτών των ανθρώπων στον βωμό ενός άθλιου συστήματος; Μια φορά θα τους αρπάξουν την περιουσία και από αυτό τι θα ωφεληθεί ο μαινόμενος όχλος των «υποζυγίων»; Τίποτα. Τα λαμόγια θα ωφεληθούν, οι πραγματικοί φοροκλέφτες (και πάσης μορφής κλέφτες).

   Ομως μετά τους επαγγελματίες έρχεται και η σειρά των μισθωτών. Αλλων  να εξοντωθούν υβριζόμενοι ως άχρηστοι και άλλων να υποδουλωθούν εντελώς. [Για την ακρίβεια μετά τους επαγγελματίες, έρχεται η σειρά των αγροτών –που κι αυτοί ελεύθεροι επαγγελματίες είναι και εξίσου στόχοι με τους άλλους- και μετά των μισθωτών.] Ο κατακερματισμός της κοινωνίας σε αλληλοϋποβλεπόμενες επαγγελματικές ομάδες βολεύει την σταδιακή υποδούλωση ολόκληρης της κοινωνίας. Κι αυτό θα γίνει πολύ εύκολα, ακριβώς γιατί πρώτοι εξοντώνονται εκείνοι που αγαπούσαν περισσότερο την ελευθερία από το βόλεμα, ή την κοινωνική και επαγγελματική επιτυχία. Και αυτό δεν αφορά μόνο την τυφλωμένη πλειοψηφία των μισθωτών, αλλά και τους εξίσου τυφλωμένους συνάδελφους, που τα κατάφεραν με την αξία τους. Οντως δούλεψαν περισσότερο και περισσότερο νοικοκυρεμένα από όλους. Αυτό όμως σημαίνει, ότι όποιος δεν αφιέρωσε ολόκληρη την ζωή του στην επαγγελματική του επιτυχία, πρέπει να καταστραφεί; Γιατί να πηγαίνει χαμένη τόσο σκληρή δουλειά, τόσες θυσίες; Επειδή δεν υποδουλώθηκαν 100% στο επάγγελμα τους; Μήπως αγωνίστηκαν περισσότερο οι δημόσιοι, ακόμα και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι; Ή μήπως γιατί δεν είχαν επιχειρηματικές ικανότητες; Μα δεν ήθελαν να γίνουν επιχειρηματίες. Αυτοαπασχολούμενοι ήθελαν να είναι. Αλλά το κράτος μας αντιμετωπίζει όλους σαν επιχειρηματίες, εξαναγκάζοντας μας σε ανοίγματα, που τελικά δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε.

   Δεν είναι η απληστία, αλλά ο εξαναγκασμός που μας οδηγεί σε ανοίγματα και ναυάγια. Μεταξύ πολλών άλλων τρόπων είναι και ο φορολογικός τεκμαρτός εξαναγκασμός. Πόσο μεγαλύτερος κυνισμός θα μπορούσε να υπάρξει; Σε φορολογούν για εισόδημα που δεν έβγαλες, λέγοντας, ότι δεν θα μπορούσες να ζήσεις με λιγότερα από αυτά που σε φορολογούν!!!!!!!!!!!!!!! Πρέπει να κόψεις λοιπόν τον λαιμό σου να κάνεις πραγματικά και άμεσα αυτό το εισόδημα, άρα να χρεωθείς για να μεγαλώσει η δουλειά σου.

   Ενας από τους πολλούς άλλους εξαναγκασμούς είναι τα ασφάλιστρα (ένσημα)  που για τους δημόσιους υπάλληλους (και για τους περισσότερους ιδιωτικούς υπάλληλους) είναι αυτονόητο δικαίωμα και δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα για να τα κατοχυρώσουν. Για τους μικρούς επαγγελματίες και αγρότες όχι απλώς δεν είναι αυτονόητο δικαίωμα, αλλά ένας ακόμη βρόγχος.

   Μήπως υπάρχει κανένας που θέλει να δουλεύει χωρίς ένσημα; Από πού να βγουν όμως; Όταν λέμε (όχι μόνο στα λόγια, αλλά και φορολογικά) ότι ένας υπάλληλος βγάζει δέκα χιλιάρικα, εννοούμε πάντα καθαρά. Τα ασφάλιστρα είναι επιπλέον. Και για το ποσό αυτό δεν πληρώνει κανέναν φόρο λόγω της έκπτωσης. Ο επαγγελματίας που θα βγάλει και θα δηλώσει δέκα χιλιάρικα, αν πληρώσει τα ασφάλιστρα (χοντρικά 2.900 κατ ελάχιστο) θα πρέπει να πληρώσει και 650 ευρώ φόρο και 650 τέλος επιτηδεύματος. Αν δεν πληρώσει τα ασφάλιστρα και θα πληρώσει μεγαλύτερο φόρο (900 ευρώ) και θα τα χρεωθεί με όλες τις προσαυξήσεις μέχρι να πληρωθούν. Τον ίδιο φόρο θα πληρώσει αν το εισόδημα των 10.000 είναι καθαρό και έχουν πληρωθεί έγκαιρα τα ασφάλιστρα. Δηλαδή για το ίδιο καθαρό εισόδημα των 10.000 οι μεν δεν έχουν κανένα  φόρο, αν έχουν έστω ένα παιδί και 123 ευρώ αν δεν έχουν κανένα και οι δε 900+650=1.550 ευρώ!!!!!!!!!!

   Για να φτάνουν τελικά οι υπάλληλοι να πληρώνουν κατά μέσο όρο 1.160 ευρώ, όπως λέει ο Χατζηδάκης και αφού η μεγάλη μάζα των υπαλλήλων δεν φορολογείται ουσιαστικά, ή πληρώνει πολύ μικρό φόρο (γιατί δεν βγάζουν πάνω από 15.000 καθαρά) καταλαβαίνει κανείς και πόσο μεγάλοι μισθοί υπάρχουν για τους πραιτοριανούς του συστήματος και πόσο πολλοί είναι οι υψηλόμισθοι. Πως αλλιώς θα μπορούσε να βγει τέτοιος μέσος όρος; Για ποια «υποζύγια» μιλάνε λοιπόν; Και γιατί όλοι διαγκωνίζονται να γίνουν υποζύγια και δεν έρχονται να γίνουν «αφεντικά»; Τόση αυτοθυσία βρε αδέλφια;

   Δεχόμαστε να δουλεύουμε πολύ πιο σκληρά από εσάς χωρίς ένσημα (και με λιγότερες αποδοχές) και βρισκόμαστε παράνομοι και χρεωμένοι, γιατί δεν βρίσκεται και για μας κάποιο κορόιδο να μας τα πληρώσει!!!!!!!! Και δουλεύουμε με δικό μας κεφάλαιο και με δάνεια· δεν μας χτίσανε και εξοπλίσανε γραφεία. Δεν μας πληρώνουν το ρεύμα του εργασιακού μας χώρου, ακόμα και την καθαρίστρια του γραφείου μας. Και η δουλειά μας εκτιμάται και αξιολογείται και ουσιαστικά τιμολογείται από τους πελάτες μας και τον πιο άγριο και άνισο ανταγωνισμό, όχι από επιτροπές «σοφών» και συνδικαλισμό εκ του ασφαλούς.  

   Ας πάμε όμως και σε εκείνους τους λίγους που βγάζουν κάτι παραπάνω. Δουλεύουν όλη τους την ζωή σαν Είλωτες, ρευστοποιούν, ή υποθηκεύουν την περιουσία τους, επανεπενδύουν τα κέρδη τους κι όταν έλθει ο καιρός να βγάλουν κάτι παραπάνω, τους βάζουν 44% φόρο εισοδήματος, ενώ οι πολυεθνικές με απείρως μεγαλύτερα κέρδη έχουν μόνο 33% για το μικρό μέρος των κερδών που φορολογούνται!!!!!!!!!! [Δεν είμαι εντελώς σίγουρος για τα ποσοστά. Αλλού τα βρήκα 42 και 24% αντίστοιχα.]

   Τουλάχιστον εκείνοι δεν έχουν μπλέξει. Τους εύχομαι να πηγαίνουν πάντα καλά και καλύτερα ακόμα, γιατί το αξίζουν, αλλά να μην είναι κοντόφθαλμοι και να ρίξουν το ηθικό τους βάρος στους συναδέλφους τους, που δεν τα κατάφεραν μέσα σε αυτήν την ζούγκλα κι όχι στους διεστραμμένους φαταούλες, που τους κολακεύουν και τους καλοδέχονται στους κύκλους τους, για να τους χρησιμοποιούν ως Σταχανοβίτες. [Επειδή πολλοί δεν θα το ξέρουν, ή δεν θα το θυμούνται. Ο Σταχάνωφ ήταν ένας θεριακωμένος ανθρακωρύχος στην Σοβιετική Ενωση, που έκανε τριπλάσια δουλειά από το ορισμένο πλαφόν. Ετσι το καθεστώς τον ονόμασε ήρωα της εργασίας, τον περιέφερε σε εκδηλώσεις, του πρόσφερε προνόμια. Φυσικά δεν ξαναδούλεψε, αφού η καλοπληρωμένη εργασία του ήταν πλέον παλιάτσος του καθεστώτος… Οι Σταχανοβίτες, ήταν το κίνημα που ακολούθησε. Εκαναν, ή προσπαθούσαν να κάνουν, ή παρίσταναν ότι κάνουν το ίδιο, όχι φυσικά από αγάπη στην σοσιαλιστική πατρίδα, αλλά στα προνόμια. Πολύ γρήγορα το κίνημα εκφυλίστηκε εντελώς και τα «κατορθώματα» τους έγιναν πλέον τα γνωστά και σε μας πανωγραψίματα… Ξέρουν από αυτά και πολλοί δικοί μας «νοικοκυραίοι», που κατηγορούν την «ακαματοσύνη» των συναδέλφων τους…]

   Κι αν η κατηγορία των πετυχημένων επαγγελματιών δεν έχει μεγάλο φόβο για το μέλλον της, η μεγάλη μάζα τόσο των επαγγελματιών, όσο και των μισθωτών, μόνο δεινά θα εισπράξει από αυτήν την ανθρωποθυσία. Το να βγουν εντελώς εκτός εργασίας άνθρωποι που δεν επιβαρύνουν το δημόσιο ταμείο, μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούν να πιάσουν τα φορολογικά και ασφαλιστικά πλαφόν, είναι αυτοκτονικό για την εθνική οικονομία. Ή πρέπει να βρεθούν άμεσα επενδύσεις για την απασχόληση τους (από πού;) ή να επιβαρύνουν ταμεία απόρων.

   Ας πάρουμε κάποιον που βγάζει 6.000. Αν έχει δικό του σπίτι, κουτσά στραβά ζεί. Είναι ζωή αυτή; Όχι, αλλά δεν επιβαρύνει το δημόσιο ταμείο. Ακόμα και χωρίς «κανέναν» φόρο, δεν πληρώνει ΦΠΑ για το σύνολο του μικρού του εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ για το σπιτάκι του, δημοτικά τέλη, φόρους, ΕΡΤ κι ένα σωρό άλλα; Ακόμα και αν είχε μηδενικό φόρο εισοδήματος και μηδενικό τέλος επιτηδεύματος, του πίνεις το αίμα σε σχέση με το εισόδημα του και θέλεις ντε και καλά να τον βγάλεις από την δουλειά και μετά να τον ταΐζεις;

   Όμως η παράνοια δεν σταματάει εκεί. Δεν κάνουν αδύνατη την άσκηση επαγγέλματος μόνο σε όσους βγάζουν λιγότερα από 11.000. Ενώ για τους υπάλληλους «τριετία» σημαίνει περισσότερα λεφτά, χωρίς περισσότερη δουλειά, για τους αυτοαπασχολούμενους θα σημαίνει περισσότεροι φόροι!!!!!!!!!! Ετσι αν κάποιος βγάζει 12.000 ενώ σύμφωνα με το τεκμαρτό θα έπρεπε να βγάζει 30.000, τα λεφτά αυτά δεν θα του φτάνουν καλά καλά για φόρους, εισφορές κ.λ.π.!!!!!   

   Το αφορολόγητο των 10.000 που ζητάνε οι επαγγελματίες είναι μικρότερο από αυτό που έχουν προ πολλού έμμεσα (με την έκπτωση φόρου) οι υπάλληλοι και οι πάντες το θεωρούν αδιανόητο!!!!!!!

   Δεν είναι μόνο η ανηθικότητα αυτής της ανθρωποθυσίας. Είναι πρώτα και κύρια η βλακεία του όχλου, που την απαιτεί. Αυτό που έπρεπε να ζητάμε είναι περισσότεροι αυτοαπασχολούμενοι (και λιγότεροι υπάλληλοι, ιδίως δημόσιοι) όχι να εξαφανιστούν. Δύο είναι οι βάσεις της αστικής δημοκρατίας: Ο πολίτης –οπλίτης, δηλαδή ο κληρωτός –έφεδρος και ο αυτοαπασχολούμενος. Και τα δύο πασχίζουν να τα εξαφανίσουν, αφενός με τον επαγγελματικό στρατό και αφετέρου με αλλοτριωμένους σκλάβους στην θέση των ελεύθερων επαγγελματιών. Η μεσαία τάξη ήταν στήριγμα της αστικής δημοκρατίας, όσο αποτελείτο κατά κύριο λόγο από αυτοαπασχολούμενους και μικροεπιχειρηματίες. Πλέον η συντριπτική της πλειοψηφία αποτελείται από στελέχη επιχειρήσεων και του δημοσίου, γι αυτό παραπαίει η δημοκρατία. Ο καλοπληρωμένος σκλάβος είναι ο χειρότερος εχθρός της. Δεν τους φτάνει που πήραν την θέση των αυτοαπασχολούμενων στην μεσαία τάξη και τους έριξαν στην κατώτερη· θέλουν να τους εξοντώσουν εντελώς, για να εξαφανίσουν και το ελάχιστο πνεύμα ελευθερίας και ανεξαρτησίας στον εργαζόμενο.

   Εκτός από πλήγμα στην καρδιά της δημοκρατίας, είναι πλήγμα και στην εθνική οικονομία, όχι μόνο για τους λόγους που ήδη είπα, αλλά κυρίως γιατί πλήττει την ιδεολογία της ελεύθερης οικονομίας, που στηρίζεται στον αυτοεξαναγκασμό του αυτοαπασχολούμενου και του μικροεπιχειρηματία. Σκίζονται χωρίς κανέναν επιστάτη πάνω από το κεφάλι τους, άλλοι γιατί θέλουν πολύ να πετύχουν κι άλλοι για να μπορούν να απολαμβάνουν μία μικρή ελευθερία και ανεξαρτησία. Αν αύριο γίνουν υπάλληλοι, η παραγωγικότητα τους θα πέσει πολύ, γιατί και ο πιο φιλότιμος υπάλληλος κάνει οικονομία δυνάμεων. Μόνο όποιος αισθάνεται «αφεντικό» τα δίνει όλα.

   Δεν είναι βλακώδες μόνο για την εθνική οικονομία, αλλά και για τους ίδιους τους φαταούλες, που θέλουν να αρπάξουν ακόμα και τα περίπτερα, είναι εξίσου αυτοκτονικό. Εδώ απέτυχε ο κομμουνισμός, που είχε ηθικό έρεισμα (την υποτιθέμενη κοινοκτημοσύνη) ακριβώς γιατί οι εργαζόμενοι δεν αισθάνονταν αφεντικά, δεν θα αποτύχει ο αχαλίνωτος ολιγοπωλιακός καπιταλισμός, που δεν έχει ούτε ηθικό, ούτε λογικό πάτημα;

   Αλλά ας υποθέσουμε, ότι το ολιγοπωλιακό σύστημα δεν θα καταρρεύσει και η διογκωμένη μάζα των υπαλλήλων θα μείνει για πάντα αδρανής. Φαινομενικά οι λίγοι θα αποκτήσουν την πελατεία και τον τζίρο των πρώην αυτοαπασχολούμενων και μικροεπιχειρηματιών, άρα περισσότερα κέρδη. Είναι καλό αυτό για τους φαταούλες; Αν τα κέρδη αυτά φορολογηθούν με 33% και τα έξοδα που δικαιολογούν οι ΑΕ, αποκλείεται να βγουν, όσα έβγαιναν από το ξεζούμισμα των αυτοαπασχολούμενων από τα πολυάριθμα χαράτσια. Αρα κάποιοι άλλοι θα πρέπει να πληρώσουν… [Στην τελική για όσους επαγγελματίες βρουν δουλειά ως υπάλληλοι, λύτρωση θα είναι που τους κλείσαν το μαγαζί.]

   Οι αυτοαπασχολούμενοι είναι τα πραγματικά υποζύγια της οικονομίας και αυτοί πάνε να τους εξαφανίσουν!!!!!!!! [Μου θυμίζει την παράνοια του Χρουστσόφ, που εντυπωσιασμένος από τα τρακτέρ των Δυτικών, διέταξε να σφάξουν τα άλογα. Ακολούθησε λιμός και πέθαναν εκατομμύρια. Πέθαναν από την πείνα αγρότες εξαιτίας των αποφάσεων ανίδεων εξουσιαστών!!!!!!!!]

   Και η δημοκρατία και η ελεύθερη οικονομία έχουν ανάγκη μία ευημερούσα και πολυπληθή τάξη ελεύθερων επαγγελματιών. Τις μεγάλες μάζες σκλάβων και εξαθλιωμένων άνεργων τις χρειάζονται τα απολυταρχικά και ληστρικά καθεστώτα. Έναν αλλοτριωμένο όχλο, που χωρίς καμία κρίση ζητάει αίμα στην αρένα. Νοιώθουν αδικημένοι από τους επαγγελματίες, αλλά δεν ενοχλούνται από την νομοθετημένη φοροαπαλλαγή των πολυεθνικών με τους μικρούς συντελεστές και τα πολλά έξοδα που μπορούν να δικαιολογούν, αλλά και από την νομότυπη φοροδιαφυγή τους, βγάζοντας τα κέρδη τους στο εξωτερικό. [Δηλαδή, αγοράζουν προϊόντα είτε θυγατρικές τους, είτε οι ίδιες οι μητρικές τους εταιρείες σε πολύ χαμηλές τιμές και τα μεταπωλούν στις Ελληνικές εταιρείες του ομίλου τους σε πολύ ψηλές τιμές. Ετσι παρουσιάζουν και φορολογούνται στην Ελλάδα για πολύ χαμηλά κέρδη. Αυτό εκτός από αισχροκέρδεια, δεν είναι και καραμπινάτη φοροδιαφυγή;]

   Υπάρχει τίποτα από όσα έγραψα, που δεν είναι γνωστό σε όλους; Κι όμως το μυαλό τους έχει κολλήσει στην απόδειξη, που δεν τους δίνει ο επαγγελματίας. Δεκαράκι δεν δίνουν για το ότι ο πραγματικά χαμηλόμισθος υπάλληλος δεν πληρώνει σχεδόν καθόλου φόρο εισοδήματος, ενώ ο ίσου εισοδήματος αυτοαπασχολούμενος πληρώνει ήδη πολλά και ας μην κόβει όλες τις αποδείξεις. Και εν τέλει, είναι τόσο ελαφρόμυαλοι, που δεν καταλαβαίνουν, ότι τελικά οι ίδιοι θα την πληρώσουν αυτήν την απόδειξη, γιατί οι τιμές θα ενσωματώσουν την πρόσθετη φορολόγηση.

   Όπως είπα στην αρχή, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης έκαναν σωστές τοποθετήσεις και όλοι οι βουλευτές τους καταψήφισαν τον νόμο, αλλά η αντίδραση τους ήταν πολύ χλιαρή σε σχέση με τα αποτελέσματα που θα φέρει, όπως άλλωστε και η αντίδραση των ίδιων των αυτοαπασχολούμενων. Μόνο οι δικηγόροι έκαναν απεργία!!!!!!!!!!!! Βέβαια οι μαγαζάτορες έχουν τον ανταγωνισμό των αλυσίδων, αλλά και των πονηρών συναδέλφων τους. Ομως τι νόημα έχει να κλείσουν τα μαγαζιά τους του χρόνου, μεμονωμένα και ηττημένοι και όχι τώρα όλοι μαζί μαχόμενοι; Πώς να τους στηρίξει η κοινωνία, αφού οι ίδιοι δεν απαιτούν δυναμικά την αλληλεγγύη;

   Για άλλους φταίει η αλλοτρίωση (για την αδράνεια τους) για άλλους η κούραση και η απογοήτευση. Η αλήθεια είναι, ότι οι περισσότεροι ήδη είχαν εξαντληθεί από τους προηγούμενους νόμους και δεν έχουν κουράγιο να αντισταθούν στην «τελική λύση». Τίποτα πάντως δεν φαίνεται ικανό να αναχαιτίσει την επίθεση κατά του λαού, της πατρίδας και της δημοκρατίας.   

Π. Ρέππας 

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 21, 2023